ၿပီးခဲ့တဲ့ ရက္သတၱပတ္ကပဲ ေပါ့ဘာရဲ႕ ေအးဂ်င့္ ႐ိြဳင္လိုလာရဲ႕ အေျပာင္းအေရႊ႕ေနာက္ကြယ္ကေန ႀကိဳးကိုင္ အျမတ္ထုတ္ ေပါင္သန္း ၄ဝ ေက်ာ္ရယူသြားမႈကို ဘြတ္ေဘာလိစ္ဒ္က ဖြင့္ခ်အၿပီး ေနာက္မွာ ဖီဖာ( ကမၻာ႔ ေဘာလံုးအဖြဲ႕ခ်ဳပ္)က ဒီကိစၥရဲ႕ ရွင္းလင္းခ်က္ကို လိုခ်င္ေၾကာင္း မန္ယူကို အေၾကာင္းၾကားခဲ့ပါတယ္။ ကမၻာ႔ေဘာလံုးစူပါစတား စီ႐ိုနယ္လ္ဒိုရဲ႕ ေန႔ဝက္ ေလာက္လုပ္အားခက ေပါင္ ၉၂ဝဝဝဝ ရွိတာ၊ ၿပီးခဲ့တဲ့ ရာသီက နည္းျပ ဘင္နီတက္ဇ္ဟာ ရီးယဲလ္က ထုတ္ပယ္ ခံရေပမယ့္ ေပါင္တစ္သန္းေလ်ာ္ေၾကးရရွိသြားတာ ဒါေတြ ကိုလည္း ေနာက္ရက္မွာ ဆက္လက္သိခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ တ႐ုတ္စူပါလိဂ္က လာဗက္ဇီအတြက္ တစ္ပတ္လုပ္ခေပါင္ ၇၉ဝဝဝဝ (တစ္ႏွစ္လုပ္ခေပါင္ ၄၁ ဒသမ ၄၉ သန္း)အထိ သံုးစြဲေနတာေတြေၾကာင့္ ေျခစြမ္းထက္ ေငြေၾကးေနာက္ကို လိုက္ေနတဲ့ ကစားသမား ေတြဟာ ေငြေၾကးတတ္ႏိုင္တဲ့ အသင္းႀကီးေတြမွာသာ စုၿပဳံတိုးေဝွ႕ေရာက္ရွိေနၾကတာေတြကို ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ၾကားသိေနရပါတယ္။ ကစားသမားအမ်ားစုကေတာ့ ''ဒါကိုပဲ ပေရာ္ဖက္ရွင္နယ္'' လို႔ အဓိပၸာယ္ဖြင့္ဆိုေနၾကေတာ့ အားကစားကို ခ်စ္ျမတ္ႏိုးစိတ္အျပည့္နဲ႔ ကစားၾကသူ ေတြဟာ ဒီဘက္ေမာ္ဒန္ေဘာလံုးေခတ္မွာ အေတာ္ရွားပါး လာၿပီလို႔ ဆိုရပါမယ္။
ယခုုေနာက္ပိုင္းႏွစ္ေတြမွာ ကစားသမားေတြဟာ အသက္(၃ဝ)ေက်ာ္လာရင္ ႏိုင္ငံလက္ေရြးစင္အျဖစ္ကေန အနားယူတယ္လို႔ ေၾကညာၿပီး ကလပ္အသင္းေတြအတြက္ပဲ ေရရွည္ကစားႏိုင္ေအာင္ စီစဥ္လာတာ၊ ကစားအား အေကာင္းဆံုးရွိေနခ်ိန္မွာေတာင္ ထိပ္တန္းလိဂ္ေတြကို စြန္႔ခြာၿပီး စူပါလိဂ္၊ ကာတာလိဂ္ေတြကို သြားေရာက္အေျခခ် ေနၾကတာကလည္း ေဘာလံုးေလာကရဲ႕ ေျပာင္းလဲလာတဲ့ ေခတ္အေျခအေနျဖစ္ေနပါတယ္။ မက္ဆီ၊ စီ႐ိုနယ္လ္ဒုိ တို႔လို ကစားေတြက နာမည္ထိန္းဖို႔ ကမၻာ့ထိပ္တန္းလိဂ္ ေတြမွာ ဆက္လက္ကစားၾကေပမယ့္ အခ်ိဳ႕ ကစားသမား ေတြက ေငြေၾကးအတြက္သာ အဓိကထား စဥ္းစားလာ ၾကတာပါ။ ေအာ္စကာ၊ လာဗက္ဇီ၊ ေဟာ့တို႔လို ကစား သမားေတြဟာ ဒီကိစၥရပ္အတြက္ ဥပမာျပလို႔ ေကာင္းတဲ့ ကစားသမားေတြပါ။
စူပါလိဂ္က ရြန္းနီ၊ ေကာ္စတာတို႔အတြက္ ကမၻာ႔ စံခ်ိန္တင္လစာနဲ႔ ကမ္းလွမ္းခဲ့လို႔ ေတာင့္မခံႏိုင္တဲ့ ေကာ္စတာက ပရီမီယာလိဂ္ခ်န္ပီယံ ခ်ယ္လ္ဆီးကေန တီယန္က်င္းကြမ္က်င္းလို စူပါလိဂ္မွာေတာင္ အလယ္ အလတ္အသင္းဆီကိုေျပာင္းဖို႔ ေျခလွမ္းျပင္ထားၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း စူပါလိဂ္ရဲ႕ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲ ေရးစီမံခ်က္ဟာ ဥေရာပထိပ္တန္းလိဂ္ေတြအတြက္ စိုးရိမ္ စရာပဲဆိုတာကို နာမည္ႀကီး နည္းျပအေတာ္မ်ားမ်ား ကလည္း လက္ခံထားၾကပါတယ္။ အရင္က စူပါလိဂ္ ဆိုတာကို ဘယ္သူကမွ စိတ္မဝင္စားခဲ့ေပမယ့္ ခုေတာ့ သူတို႔ရဲ႕ ေစ်းကြက္ ကိုင္လႈပ္မႈေတြ၊ ႏွစ္ ၃ဝ အတြင္း ကမၻာ႔ ဖလားရေအာင္ႀကိဳးပမ္းမယ္ဆိုတဲ့ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံရဲ႕ အဆက္ မျပတ္ေၾကြးေၾကာ္တဲ့ အသံေတြဟာ ကမၻာ႔မီဒီယာစာမ်က္ႏွာ ေတြထက္ လွ်ံတက္လာပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ စူပါလိဂ္ဟာ အနာဂတ္မွာ ေမွ်ာ္မွန္းထားတဲ့အတိုင္း ျဖစ္မျဖစ္မေသခ်ာ ေပမယ့္ လတ္တေလာအခ်ိန္မွာပဲ ကမၻာ႔ပရိသတ္အာ႐ုံကို အေတာ္ေလးရယူႏိုင္ခဲ့တယ္ဆိုတာေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။
ကစားသမားတစ္ဦးဟာ အေျခခံ လုပ္ခလစာထက္ စပြန္ဆာေၾကးေတြ၊ ကလပ္အသင္းေအာင္ျမင္မႈအလိုက္ ဆက္စပ္အက်ိဳးခံစားခြင့္ေတြ၊ တစ္ဦးခ်င္းရရွိတဲ့ ေအာင္ျမင္မႈအေပၚ ထပ္ေဆာင္းေပးရတဲ့ ခ်ီးျမႇင့္ေၾကး ေတြဟာ အမ်ားစု ခန္႔မွန္းထားတာထက္ ပိုမ်ားေနတာ၊ ကလပ္အသင္းေတြရဲ႕ ႐ုပ္သံထုတ္လႊင့္ေၾကး၊ စပြန္ဆာ ကုမၸဏီေတြနဲ႔စာခ်ဳပ္ေတြ အၿပိဳင္အဆိုင္ခ်ဳပ္ဆို ေငြရွာ ေနတာေၾကာင့္ ေဘာလံုးကလပ္ေတြဟာ ေငြေၾကးေနာက္ကို တ႐ိႈက္မက္မက္ လိုက္ေနၾကတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းစုႀကီး တစ္ခုသဖြယ္ လည္ပတ္ေနပါတယ္။
စီးပြားေရးဘက္မွာ အေျမာ္အျမင္ႀကီးမားတဲ့ လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးေတြက အသင္းေအာင္ျမင္ေရးအတြက္ ေငြေၾကးအလံုးအရင္းအသံုးျပဳေပးမယ္ဆိုတဲ့ ကတိကဝတ္နဲ႔ ဥေရာပအသင္းႀကီးေတြရဲ႕ ရွယ္ယာအမ်ားစုကို ထိန္းခ်ဳပ္ လာၾကတာကိုလည္း ယခုႏွစ္ပိုင္းမွာ ခပ္စိပ္စိပ္ျမင္ေတြ႔ လာရပါတယ္။ လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္တစ္ခုေလာက္က အေမရိကန္၊ ႐ုရွားလုပ္ငန္းရွင္ေတြက ပရီမီယာလိဂ္ကလပ္ အသင္းေတြကို ဝယ္ယူၿပီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးလုပ္တဲ့ ေခတ္လြန္ခ်ိန္မွာ အေရွ႕အလယ္ပိုင္းႏိုင္ငံေတြက ၾကြယ္ဝခ်မ္းသာတဲ့ လုပ္ငန္းရွင္ႀကီးေတြက လက္က်န္ ပရီမီယာလိဂ္ကလပ္အသင္းေတြနဲ႔ ျပင္သစ္ပထမတန္း ကလပ္ေတြကို ဝယ္ယူခဲ့ျပန္ပါတယ္။ ဒီႏွစ္ပိုင္းမွာေတာ့ အေမရိကန္၊ ကာတာ၊ ယူေအအီး သူေဌးႀကီးေတြ ၿငိမ္သြား ခဲ့ၿပီး စီးပြားေရးေတာင့္တင္းတဲ့ တ႐ုတ္သူေဌးေတြ ေဘာလံုး ေစ်းကြက္ထဲ ဝင္လာျပန္ပါၿပီ။
သူတို႔ကေတာ့ အီတလီေဘာလံုးေလာကကို အဓိက ပစ္မွတ္ထားေနၿပီး စီးရီးေအေဘာလံုးေလာက တိုးတက္ ေရးဆိုတဲ့ ေၾကြးေၾကာ္သံနဲ႔ ဝင္ေရာက္ျခယ္လွယ္ေနၾက တာျဖစ္ပါတယ္။ အသင္းပိုင္ရွင္အမ်ားစုကေတာ့ ျပဳျပင္ ေျပာင္းလဲေရးဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ေအာက္မွာ နာမည္ ဂုဏ္သတင္းေက်ာ္ၾကားၿပီးသား ကစားသမားေတြကို အရ ေခၚယူ၊ ထိပ္တန္းနည္းျပေတြကို ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ေရး အဓိကထားေဆာင္ရြက္တာေၾကာင့္ စိတ္ရွည္မႈ နည္းပါးတဲ့ အသင္းပိုင္ရွင္ေတြရဲ႕ေအာက္မွာ နည္းျပေတြ၊ လူငယ္ အကယ္ဒမီထြက္ ကစားသမားေတြ စေတးခံေနၾကတာကိ္ု ေတြ႕ရပါတယ္။ အသင္းႀကီးေတြက ဂ်ာစီေရာင္းေကာင္းေရး၊ အသင္းပံုရိပ္ျမင့္မားေရးအတြက္ နာမည္ရွိၿပီးသား ကစား သမားေတြကိုပဲ ေခၚယူအသံုးျပဳေနတာျဖစ္ပါတယ္။ စပိန္ကလပ္အသင္းေတြရဲ႕ ဖြဲ႕စည္းပံုကေတာ့ ႏိုင္ငံရပ္ျခား စီးပြားေရးသမားေတြ ဝယ္ယူလို႔မရတာေၾကာင့္ လာလီဂါကို ဘယ္ႏိုင္ငံရပ္ျခား သူေဌးကမွ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ မရွိွိတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလို ႏိုင္ငံရပ္ျခားအသင္းေတြ ထိန္းခ်ဳပ္ထားတဲ့ အသင္းေတြထဲမွာ စံျပထားရမယ့္ အသင္းတစ္ခုကေတာ့ မိုနာကိုပါ။ မိုနာကိုအသင္းဟာ ျပင္သစ္လူငယ္ အမ်ားစုကို ေက်ာေထာက္ေနာက္ခံျပဳၿပီး အေတြ႕အႀကဳံရင့္ ႏိုင္ငံရပ္ျခားကစားသမားေတြနဲ႔ တြဲဖက္ကစားေစတာ ေၾကာင့္ မက္ပီ၊ ဘာကာယိုကို၊ လီမာနဲ႔ မန္ဒီတို႔လို ကစား သမားေတြကို ကမၻာ႔ေဘာလံုးစင္ျမင့္ထက္ေရာက္ရွိသြားေစခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒီကစားသမားေလး ေတြလည္း လာမယ့္ႏွစ္ပိုင္းအတြင္း မိုနာကိုကေန ထြက္ၿပီး အျခားဥေရာပအင္အားႀကီး အသင္းေတြဆီကို အေႏွးနဲ႔ အျမန္ဆိုသလို ေရာက္ရွိသြားဦးမွာျဖစ္ပါတယ္။
ဒီလို ထိန္းခ်ဳပ္ခံအသင္းႀကီးေတြဟာ ျပည္တြင္းမွာ ေအာင္ျမင္မႈ အလွ်ိဳလွ်ိဳရေနေပမယ့္ ခ်န္ပီယံလိဂ္၊ ယူ႐ိုပါလိဂ္လိုၿပိဳင္ပြဲေတြမွာေတာ့ ရလဒ္ပိုင္းေတြ က်ဆင္းလာတာကို ေတြ႕ရပါတယ္။ ဒါဟာကစားသမား ေကာင္းေတြေခၚယူဖို႔ ခ်န္ပီယံလိဂ္ဝင္ခြင့္ရတယ္ဆိုတဲ့ အခ်က္နဲ႔ စည္း႐ုံးရတာ၊ ခ်န္ပီယံလိဂ္ဝင္ခြင့္အတြက္ အသင္းခုနစ္သင္းေလာက္ ယွဥ္ၿပိဳင္ေနရတာ၊ အသင္း တိုင္းက နည္းျပအေျပာင္းအလဲ ကစားသမားအေျပာင္း အလဲကို အခ်ိန္မေပးဘဲ အလ်င္စလို စီမံလာတာေတြရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ ဆိုးက်ဳိးေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာစီလိုနာ၊ ရီးယဲလ္မက္ဒရစ္၊ ဘိုင္ယန္ျမဴးနစ္နဲ႔ ဂ်ဴဗင္တပ္အသင္းတို႔ရဲ႕ ေအာင္ျမင္မႈအေပၚ ပီအက္စ္ဂ်ီ၊ မန္စီးတီးတို႔လို ဥေရာပ ေအာင္ျမင္မႈရရွိေရး ႀကိဳးပမ္းေနတဲ့အသင္းေတြ ဘာလို႔ ေက်ာ္မတက္ႏိုင္သလဲဆိုတာ ဒီအခ်က္ေတြနဲ႔ ႏိႈင္းယွဥ္ႏိုင္ ပါတယ္။
စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြ ကလပ္အသင္းေတြကို ဝယ္ယူထိန္းခ်ဳပ္လာတဲ့အေပၚ အမ်ားစုက လြန္ခဲ့တဲ့ ဆယ္စုႏွစ္ေလာက္အတြင္း အာ႐ုံစိုက္ ေဝဖန္ခဲ့ေပမယ့္ ခုေနာက္ပိုင္းေတာ့ ဘယ္သူကမွ ထူးထူးျခားျခားလုပ္ေဝဖန္ ျခင္းမရွိေတာ့ဘဲ ဒီေျပာင္းလဲမႈအေပၚ လက္သင့္ခံလာႏိုင္ ၾကပါတယ္။ ဘယ္သူမွ ရပ္တန္႔ႏိုင္ျခင္းမရွိတဲ့ ဒီအေျပာင္း အလဲကိုလည္း ေခတ္သစ္ေဘာလံုးေလာကရဲ႕ ပံုမွန္ျဖစ္စဥ္ တစ္ခုအျဖစ္လို႔သာ မွတ္ယူလာၾကတာပါ။ ေငြေၾကးဟာ ဒုတိယဘုရားသခင္ဆိုတာ ေဘာလံုးေလာကအတြက္ ပိုၿပီး မွန္ေနသလားထင္ရေအာင္ ကစားသမားေတြက အသင္းစြဲ မထားေတာ့ဘဲ ေငြေၾကးပိုေပးတဲ့အသင္းေတြဆီ ေရာက္ရွိ သြားတာေၾကာင့္ ကလပ္အသင္းငယ္ေတြနဲ႔ အသင္းႀကီး ေတြၾကား ေဘာလံုးအဆင့္အတန္းတစ္ရပ္ကို ပိုၿပီး ကြာဟခ်က္မ်ားသြားေစပါတယ္။
ကလပ္အသင္းတစ္ခုကို တစ္ဦးတစ္ေယာက္၊ အဖြဲ႕ အစည္းတစ္ခုက ထိန္းခ်ဳပ္မႈကိုကန္႔သတ္ဖို႔ဆုိရင္ သက္ဆိုင္ရာ ႏိုင္ငံအလိုက္ စည္းမ်ဥ္းေတြ၊ မူဝါဒေတြ၊ ဥပေဒေတြျပင္ဆင္ ဖို႔လိုၿပီး ဒီလိုမွမဟုတ္ရင္ေတာ့ ေဘာလံုးေလာကဟာ လုပ္ငန္းရွင္ေတြရဲ႕ စီးပြားေရးလုပ္ကြက္ အသစ္တစ္ခုဆိုတဲ့ အဓိပၸာယ္သာထြက္လာမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စနစ္ တစ္ခုရဲ႕ရွင္သန္မႈဟာ ႏွစ္ ၂ဝ ေလာက္ဆို ေျပာင္းလဲသြားဦး မွာျဖစ္တာေၾကာင့္ အဲဒီအခ်ိန္ေရာက္ရင္ ေဘာလံုး ေလာကႀကီးက အေကာင္းဘက္ကို ဦးတည္ေနမလား၊ ပိုၿပီးေတာ့ ဆိုးသြားမလားဆိုတာ ေစာင့္ၾကည့္ရင္းနဲ႔...။
ေမလဲ့သင္း