အေမဇုန္ ျမစ္အတြင္း မွ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ ေရသတၱ၀ါမ်ား :O

ကမာၻေက်္ာ အေမဇုန္ျမစ္အေၾကာင္း သိေကာင္းစရာ
==================
အေမဇုန္ျမစ္ဟာ ေတာင္အေမရိကတုိက္မွာ တည္ရွိပါတယ္။ ဘရာဇီးလ္ႏုိင္ငံမွ စတင္ၿပီး ႏုိင္ငံေပါင္းမ်ားစြာကို ျဖတ္သန္းကာ အတၱလႏၱိတ္သမုဒၵရာထဲသုိ႔ စီးဝင္သြားပါတယ္။
ဂါရာနာ ၊ အီေကြေဒါ ၊ ဗင္နီဇြဲလား ၊ ဘုိလီးဗီးယား ၊ ဘရာဇီး ၊ ကုိလံဘီယာ နဲ႔ ပီရူး ႏုိင္ငံေတြကုိ ျဖတ္သန္းစီးဆင္းပါတယ္။
၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ဘရာဇီးသိပၸံပညာရွင္ေတြရဲ႕ တုိင္းတာမႈအရ အေမဇုန္ဟာ ႏုိင္းျမစ္ထက္ ၆၅ မုိင္ ပုိရွည္ေၾကာင္းသိခဲ့ရၿပီး wiki မွာ ျပန္လည္ျပင္ဆင္ခဲ့ပါတယ္။ အမ်ားစုကေတာ့ ႏုိင္းျမစ္သာ အရွည္ဆုံးလုိ႔ လက္ခံေနၾကဆဲပါ။
အေမဇုန္ျမစ္ ဟာ Ucayali-Apurímac ျမစ္မ်ားမွ ျမစ္ဖ်ားခံလာတဲ့ျမစ္ျဖစ္ပါတယ္။
စြတ္စုိတဲ့ရာသီေတြမွာ အေမဇုန္ျမစ္ရဲ႕ အက်ယ္ဆုံးေနရာဟာ မုိင္ေပါင္း ၁၂၀ ခန္႔ ရွိႏုိင္ပါတယ္။
အေမဇုန္ျမစ္ကို ျဖတ္ၿပီးေဖာက္ထားတဲ့ တံတားမရွိပါဘူး။ အေၾကာင္းကေတာ့ အေမဇုန္ျမစ္ပုိင္း အမ်ားစုဟာ လမ္းေတြ ၿမဳိ႕ေတြနဲ႔ မနီးစပ္ပဲ မုိးသစ္ေတာေတြထဲမွာပဲ ရွိေနလုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။
အေမဇုန္ျမစ္ေၾကာင္း တစ္ေလွ်ာက္ အႀကီးဆုံးၿမဳိ႕ဟာ ဘရာဇီးက Manaus ၿမဳိ႕ျဖစ္ၿပီး လူဦးေရ ၁.၇သန္း ၀န္းက်င္ခန္႔ရွိပါတယ္။
ကြဲျပားျခားနားတဲ့ မ်ဳိးစိတ္ေပါင္း ၅၀၀၀ ေက်ာ္ဟာ အေမဇုန္ျမစ္ထဲမွာ ရွင္သန္ေနပါတယ္။
ဆိတ္လုိ တိရစာၦန္ေလးေတြကုိ အေကာင္လုိက္ၿမဳိႏုိင္တဲ့ ကမာၻ႔အႀကီးဆုံးေျမြအမ်ဳိးအစား အန္နာကြန္ဒါေျမြႀကီးေတြဟာလည္း ဒီျမစ္ထဲမွာပဲ ေတြ႔ရေလ့ရွိပါတယ္။ ပန္းေရာင္လင္းပိုင္ေတြလည္း ဒီျမစ္ထဲမွာ ေတြ႔ရတတ္ပါတယ္။
ကမာၻေပၚက စုစုေပါင္း ေရခ်ဳိရဲ႕ ၂၀% ကုိ အေမဇုန္ျမစ္က ေထာက္ပံ့ေပးထားတာပဲျဖစ္ပါတယ္။
ကမာၻ႔ေရထုထည္အမ်ားဆုံးျမစ္ျဖစ္ၿပီး စကၠန္႔တုိင္းတြင္ ေရကုဗမီတာ ၂သိန္းေက်ာ္ကို ထုတ္လႊတ္ေပးပါတယ္။
ကမာၻက အေမဇုန္ ဟု သိထားေသာ္လည္း ဘရာဇီးတြင္ Solimões လုိ႔ လူသိမ်ားပါတယ္။

အေမဇုန္ျမစ္၀ွမ္းရွိ အျမဲစိမ္းသစ္ေတာမ်ားသည္ ကမၻာေပၚတြင္ အႀကီးမားဆုံးေသာ ေဂဟစံနစ္တည္ရွိရာ ေနရာ တစ္ခုျဖစ္သည္။ဂ်ာဂြာက်ားသစ္မ်ား၊အဆိပ္ျပင္းေသာ ဖားမ်ား၊ဖြတ္မ်ားစသည့္ထိတ္လန္႕ဘြယ္ေကာင္းေသာ၊ ထူးဆန္း ေသာသတၱ၀ါမ်ားေနထိုင္က်က္စားရာေနရာလည္းျဖစ္သည္။ သစ္ပင္ၾကိဳၾကားသြားလာၾကေသာ သတၱဝါမ်ား ၊တစ္ပင္မွတစ္ ပင္ ခုန္ကူးသြားလာၾကေသာ တိရိစ ၦာန္မ်ား၊ေလွ်ာတိုက္သြားတတ္ၾကေသာ အေကာင္ ပေလာင္မ်ား၏ေပ်ာ္စံရာလည္း ျဖစ္ သည္။ကမၻာေပၚတြင္ အရွည္လ်ားဆုံးျဖစ္ေသာ အေမဇုန္ျမစ္၏ေရနက္ပိုင္းလည္းအံ့ၾသဘြယ္၊ ထိတ္လန္႕ဘြယ္ သတၱ၀ါ မ်ား ေနထိုင္လ်က္ ရွိေပသည္။ယင္းတို႕အနက္မွ ထင္ရွားေသာ ေၾကာက္လန္႕ဘြယ္ ေရသတၱ၀ါမ်ား ကို ေဖာ္ျပလိုပါသည္။

မိေက်ာင္းနက္မ်ား (Black Caiman)

 

မိေက်ာင္းနက္မ်ားသည္ မိေက်ာင္းေခါင္းတို မ်ိဳးစိတ္မ်ားျဖစ္ၾကၿပီး ၆ ေပ အထိရွည္လ်ားႀကီးထြားႏိုင္ၾကသည္။ ႏိုင္းျမစ္အတြင္းေနထိုင္ၾကေသာ မိေက်ာင္းမ်ားထက္ ပိုမိုႀကီးမားေလးလံေသာ ဦးခြံရွိသည္။အေမဇုန္ေရျပင္၏ထိပ္ဆုံးသား ရဲမ်ားလည္းျဖစ္ၾကသည္။ယင္းအခ်က္မ်ားက မိေက်ာင္းနက္တို႕သည္ ေရဘုရင္မ်ား ျဖစ္ေၾကာင္းေဖာ္ညႊန္းေနေပသည္။ မိေက်ာင္းနက္တို႕သည္ ယင္းတို႕၏ပါးစပ္တြင္းေရာက္သမွ်အားလုံးကိုစားေသာက္ၾကသည္။ သားစားငါးမ်ား၊ ေမ်ာက္မ်ား၊ ငါးႀကီးမ်ား ၊ သမင္ဒရယ္ မ်ားအျပင္ နဂါးဟု ေခၚၾကသည့္ အနာကြန္ဒါမ်ားကိုပါ စားသုံးၾကသည္။
ယင္းတို႕သည္ တိရိစ ၦာန္မ်ားကိုသာမက လူကိုလည္း တိုက္ခိုက္တတ္ၾကေသးသည္။၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္က ဇီ၀ေဗဒ ပညာရွင္ ဒိုင္ေစနိရွိမုရ အမည္ရွိ အမ်ိဳးသမီးကိုမိေက်ာင္းနက္တစ္ေကာင္ကတိုက္ခိုက္ခဲ့ဖူးသည္။ သူမ၏ေရေပၚေလွအိမ္ တြင္ ငါးတစ္ေကာင္ကို ေရေဆးေနစဥ္ နိရွိမူရအား မိေက်ာင္းနက္ကတိုက္ခိုက္ခဲ့ရာ သူမကျပန္လည္တိုက္ခိုက္ရင္း ေျခ တစ္ဖက္ပါသြားခဲ့ရေပသည္။အဆိုပါ မိေက်ာင္းသည္ နိရွိမုရ ၏ ေရေပၚအိမ္ေလွေအာက္္တြင္ ရွစ္လၾကာမွ် ေနထိုင္ခဲ့ၿပီး နိရွိမူရအား တိုက္ခိုက္ရန္ အခြင့္အေရးကို ေစာင့္ဆိုင္းေနခဲ့ေပသည္။

နဂါးစိမ္း(Green Anaconda)

 

ကမၻာေျမေပၚတြင္ အႀကီးမားဆုံးေသာ တြားသြားသတၱ၀ါဟူေသာ ဂုဏ္ပုဒ္ပိုင္ရွင္၊ အႀကီးမားဆုံးေသာ ေျမြမ်ဳိး ႏြယ္မ်ား၏ဌာေနသည္ အေမဇုန္ေဒသပင္ျဖစ္ေပသည္။ရာဇမတ္ကြက္မ်ားႏွင့္ စပါးအုံးေျမြတို႕ သည္ အလြန္ႀကီးမားၾက ေသာ္လည္း နဂါးစိမ္းတို႕သည္ စပါးအုံးတို႕ထက္ပို၍ေလးလံထြားႀကိဳင္း ၾကသည္။ ေယဘုယ်အားျဖင့္ အမမ်ားက အထီး မ်ားထက္ပို၍ အရြယ္ႀကီးမားၾကၿပီး ၂၅၀ ကီလိုဂ၇မ္(ေပါင္ ၅၅၀) အထိ ေလးလံကာ အလ်ား၉ မီတာ(၂၉ေပ)၊ကိုယ္လုံး
ဗ်က္ ၃၀ စင္တီမိတာ(၁ ေပ) ခန္႕မွ်အထိရွိၾကသည္။သူတို႕သည္ အဆိပ္မရွိၾကေသာ္လည္း သမင္မ်ား၊မိေက်ာင္းနက္ မ်ားမွသည္ ဂ်ဂြာက်ားသစ္မ်ားအစရွိသည့္သားေကာင္မ်ားကို ယင္းတို႕၏ သန္မာေသာႀကြက္သားမ်ားျဖင့္ ညွစ္ကာ အသက္ မရွဴႏိုင္ေအာင္ ျပဳလုပၿပီး ဖမ္းဆီးစားေသာက္္ေလ့ရွိၾကသည္။ သူတို႕သည္ ေရတိမ္ေနရာမ်ားတြင္ေနၾကၿပီး သားေကာင္ကိုေခ်ာင္းေျမာင္းေန တတ္ ၾကသည္။ အေမဇုန္ျမစ္မႀကီးထက္ ျမစ္လက္တက္ ငယ္မ်ားတြင္ ပို၍ အေနမ်ား ၾကေပသည္။

အာရပိုင္မာ အသားစားငါး (Arapaima)

 

 အေမဇုန္ႏွင့္ အနီး၀န္းက်င္ရွိေရကန္မ်ားတြင္ အာရပိုင္မာ ေခၚ ပိုင္ေရွးလ္ အသားစားငါးႀကီးမ်ားေနထိုင္က်က္စား ၾကသည္။ခ်ပ္၀တ္တန္ဆာမ်ားကဲ့သို႕ေသာ အေၾကးခံြမ်ားဖုံးအုပ္ထားသည့္ အာရပိုင္မာမ်ားသည္ထက္ျမက္ေသာ စြမ္းရည္ ရွိသည့္ အသားစားသတၱ၀ါမ်ားျဖစ္ၾကၿပီး ငါးမ်ားႏွင့္ ငွက္မ်ားကို စားသုံးၾကသည္။
ယင္းတို႕သည္ ပါးဟက္မ်ားျဖင့္ ေအာက္ဆီဂ်င္ကိုရွဴႏိုင္ၾကရန္ ေရမ်က္ႏွာျပင္အေပၚယံနားတြင္ေနၾကသည္။ ေရျပင္ေပၚမွ ေလကို ရွဴရိႈက္ခ်ိန္တြင္ ထူးျခားေသာ ေခ်ာင္းဆိုးသံကဲ့သို႕ အသံမ်ိဳးျဖင့္ ေအာ္ေလ့ရွိသည္။ ၂.၇ မီတာ(၉ ေပ) ခန္႕ရွည္လ်ားၿပီး အေလးခ်ိန္ ၉၀ကီလိုဂရမ္(ေပါင္ ၂၀၀) အထိရွိၾကသည္။ယင္းတို႕၏ လွ်ာသည္ လႊသြားမ်ားကဲ့သို႕ အခၽြန္ မ်ားရွိၿပီး ယင္းအခၽြန္မ်ားတြင္ အဆိပ္မ်ား ရွိေနေပသည္။ 

ဖ်ံဘီလူး (Gaint Otter)

 

ဖ်ံဘီလူးတို႕သည္အမည္ႏွင့္လိုက္ေအာင္ပင္ အလြန္ႀကီးမားထြားႀကိဳင္းၾကသည္။ယင္းတို႕သည္ သားစားဖ်ံမ်ိဳးရင္း တြင္ ကိုယ္လုံးအရွည္လ်ားဆုံးျဖစ္ၾကၿပီး ဖ်ံဘီလူးအထီးတို႕သည္ ေခါင္းမွအျမီးအထိ ၂ မီတာ( ၆ ေပ) အထိ ရွည္လ်ားကာ ဂဏန္းႏွင့္ငါးမ်ားကို အဓိကစားသုံးၾကသည္။ယင္းတို႕သည္ သုံးေကာင္မွ ရွစ္ေကာင္အထိ အုပ္စုဖြဲ႕ကာ အစာရွာႀကၿပီး တစ္ရက္လွ်င္ အစာ ၄ ကီလိုဂရမ္( ၉ ေပါင္) ခန္႕စားၾကသည္။
ဖ်ံဘီလူးတို႕သည္ ၾကည့္ေကာင္းေသာ သြင္ျပင္လကၡဏာမ်ားရွိၾကေသာ္လည္းအနာကြန္ဒါမ်ားကိုပင္ အုပ္စုဖြဲ႕ကာ တိုက္ခိုက္ စားသုံးတတ္ၾကသည္။ မိေက်ာင္းနက္မ်ားကိုလည္း အုပ္စုဖြဲ႕တိုက္ခိုက္ကာ အရိုးအသားမက်န္ေအာင္ စားပစ္ ေလ့ရွိ ၾကသည္။ ၅ ေပခန္႕ရွည္ေသာ မိေက်ာင္းနက္တစ္ကာင္းကို ဖ်ံဘီလူးအုပ္စု တစ္ခုက ၄၅ မိနစ္အတြင္း စား ပစ္ခဲ့ သည္။လူတို႕၏ ဖမ္းဆီးသတ္ျဖတ္မႈမ်ားေၾကာင့္ ဖ်ံဘီလူးမ်ားသည္ အေရအတြက္ေလ်ာ့က်လာေသာ္လည္း အေမဇုန္ျမစ္ အတြင္းကၽြမ္းက်င္ထက္ျမက္ေသာ အသားစားသတၱ၀ါအျဖစ္ လူသိမ်ားၿပီး ေဒသအေခၚမွာ ျမစ္တြင္း၀ံပေလြ ျဖစ္ေပသည္။ 

ကန္ဒီရူ ကပ္ပါးငါး (Candiru)

 

အေမဇုန္ျမစ္အတြင္း ၾကီးမားေသာ ေၾကာက္မက္ဘြယ္အေကာင္မ်ားသာရွိသည္မဟုတ္ဘဲအႏၱရာယ္ႀကီးမားသည့္
ေသးငယ္ေသာ အေကာင္ငယ္ေလးမ်ားလည္းရွိေနေပသည္။
ကန္ဒီရူတို႕သည္ ေသးငယ္ေသာ ေရခ်ိဳ ကပ္ပါး ငါးခူ မ်ိဳးစိတ္ျဖစ္ၿပီး ျမစ္အတြင္း က်င္ငယ္ရည္စြန္႕မိသူမ်ား၏ ဆီးျပြန္ အတြင္း၀င္ေရာက္တိုက္ခိုက္ေသာ ကပ္ပါးေကာင္အျဖစ္ ထင္ရွားသည္။က်င္ငယ္ရည္လမ္းေၾကာင္းအတိုင္း လိုက္ ကာ ဆီးျပြန္အတြင္း၀င္ေရာက္သည့္ ျဖစ္ရပ္မွတ္တမ္းတစ္ခုရွိခဲ့သည္။ျမစ္အတြင္းေရထဲတြင္ ေပါ့သြားမိေသာ အမ်ိဳးသား တစ္ဦး၏ ဆီးလမ္းေၾကာင္းထဲမွကန္ဒီရူ တစ္ေကာင္ကို ဖယ္ရွားရန္ ခြဲစိတ္ခဲ့ရသည္။ထိုအမ်ိဳးသား၏ ကပၸါယ္အိတ္အတြင္း ငါးက ခိုေအာင္းရန္ႀကိဳးပမ္းခဲ့သည္။
ကန္ဒီရူတို႕သည္ ငါးစားသတၱ၀ါငယ္မ်ားသာျဖစ္ၾကေသာ္လည္း ငါးႀကီးမ်ား၏ ပါးဟက္ေအာက္တြင္ ယင္းတို႕၏ ေသးငယ္ေသာေက်ာရိုးျဖင့္ တြယ္ကပ္ေနတတ္ၾကၿပီး ထိုငါးႀကီးမ်ား၏ ေသြးကိုစုတ္ယူမွီခိုတတ္ၾကသည္။

လွ်ပ္စစ္ငါးရွဥ့္(Electric Eel)

 

လွ်ပ္စစ္ငါးရွဥ္႕တို႕သည္ ငါးရွဥ္႕ထက္ငါးခူႏွင့္ပိုတူၾကသည္။၂.၅ မီတာ( ၈ ေပ) ရွည္ေသာ လွ်ပ္စစ္ငါးရွဥ့္တို႕၏ နံပါး တြင္ရွိေသာ ထူးျခားသည့္ ဆဲလ္ မ်ားက လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ကို ထုတ္လႊတ္ေပးသည္။ယင္းလွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားကို ၀ပ္ ၆၀၀ အထိထုန္လႊတ္ေပးႏိုင္သည္ျဖစ္ရာ လွ်ပ္စစ္မီးခလုပ္တစ္ခုမွ ပ်မ္းမွ် ထြက္ႏိုင္သည့္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္၏ ငါးဆခန္႕ ျဖစ္ေပ သည္။ ထိုလွ်ပ္စစ္ ပမာဏသည္ ျမင္းတစ္ေကာင္ကို လဲက်ေစႏိုင္သည္။လူကို တစ္ခ်က္တည္းႏွင့္ မေသေစႏိုင္ေသာ္ လည္း အခ်က္ေရမ်ားပါက ႏွလုံးကို ထိကာ အသက္ရွဴ ရပ္တံ့သြားႏိုင္ေပသည္။
လွ်ပ္စစ္ငါးရွဥ့္ အကိုက္ခံရေသာ လူသည္ သတိလစ္ကာ လဲက်သြားတတ္သည္။ေဒသမွတ္တမ္းမ်ားအရ လွ်ပ္စစ္ ငါးရွဥ့္တို႕သည္ သားေကာင္ကိုကိုက္ၿပီး သတိလစ္သြားခိုက္၀ယ္ ေရထဲသို႕ ဆြဲယူသြားသည္ဟု ဆိုေပသည္။လွ်ပ္စစ္ ငါးရွဥ့္တို႕သည္ သာမာန္အားျဖင့္လူကို ကိုက္ေလ့မရွိဘဲ ငါးမ်ား၊ကုန္းေနေရေနသတၱ၀ါမ်ား၊ငွက္မ်ား၊ႏို႕တိုက္သတၱ၀ါငယ္ မ်ား ကိုသာ ကိုက္ယူစားေသာက္ေလ့ရွိေပသည္။
လွ်ပ္စစ္ငါးရွဥ့္တို႕၏နံပါးရွိ လွ်ပ္စစ္ထုတ္လႊတ္ေသာ ဆဲလ္က အေကာင္ငယ္မ်ားကို ဖမ္းရန္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ ၁၀ ၀ပ္ ကို ထုတ္လႊတ္ၿပီးေနာက္ ေမ့ေမ်ာေသဆုံးေစရန္ ၀ပ္ပိုမ်ားေသာလွ်ပ္စစ္ဓာတ္ကို ထုတ္လႊတ္ေပးသည္။
လွ်ပ္စစ္ငါးရွဥ္႕တို႕သည္ ငါးရွဥ္႕ထက္ငါးခူႏွင့္ပိုတူၾကသည္။၂.၅ မီတာ( ၈ ေပ) ရွည္ေသာ လွ်ပ္စစ္ငါးရွဥ့္တို႕၏ နံပါး တြင္ရွိေသာ ထူးျခားသည့္ ဆဲလ္ မ်ားက လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ကို ထုတ္လႊတ္ေပးသည္။ယင္းလွ်ပ္စစ္ဓာတ္အားကို ၀ပ္ ၆၀၀ အထိထုန္လႊတ္ေပးႏိုင္သည္ျဖစ္ရာ လွ်ပ္စစ္မီးခလုပ္တစ္ခုမွ ပ်မ္းမွ် ထြက္ႏိုင္သည့္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္၏ ငါးဆခန္႕ ျဖစ္ေပ သည္။ ထိုလွ်ပ္စစ္ ပမာဏသည္ ျမင္းတစ္ေကာင္ကို လဲက်ေစႏိုင္သည္။လူကို တစ္ခ်က္တည္းႏွင့္ မေသေစႏိုင္ေသာ္ လည္း အခ်က္ေရမ်ားပါက ႏွလုံးကို ထိကာ အသက္ရွဴ ရပ္တံ့သြားႏိုင္ေပသည္။
လွ်ပ္စစ္ငါးရွဥ့္ အကိုက္ခံရေသာ လူသည္ သတိလစ္ကာ လဲက်သြားတတ္သည္။ေဒသမွတ္တမ္းမ်ားအရ လွ်ပ္စစ္ ငါးရွဥ့္တို႕သည္ သားေကာင္ကိုကိုက္ၿပီး သတိလစ္သြားခိုက္၀ယ္ ေရထဲသို႕ ဆြဲယူသြားသည္ဟု ဆိုေပသည္။လွ်ပ္စစ္ ငါးရွဥ့္တို႕သည္ သာမာန္အားျဖင့္လူကို ကိုက္ေလ့မရွိဘဲ ငါးမ်ား၊ကုန္းေနေရေနသတၱ၀ါမ်ား၊ငွက္မ်ား၊ႏို႕တိုက္သတၱ၀ါငယ္ မ်ား ကိုသာ ကိုက္ယူစားေသာက္ေလ့ရွိေပသည္။
လွ်ပ္စစ္ငါးရွဥ့္တို႕၏နံပါးရွိ လွ်ပ္စစ္ထုတ္လႊတ္ေသာ ဆဲလ္က အေကာင္ငယ္မ်ားကို ဖမ္းရန္ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္ ၁၀ ၀ပ္ ကို ထုတ္လႊတ္ၿပီးေနာက္ ေမ့ေမ်ာေသဆုံးေစရန္ ၀ပ္ပိုမ်ားေသာလွ်ပ္စစ္ဓာတ္ကို ထုတ္လႊတ္ေပးသည္။

၀မ္းပိုက္နီ သားစားငါး (Red Bellied Piranhas)

 

၀မ္းပိုက္နီသားစားငါးတို႕သည္ အေသေကာင္ကို စားၾကေသာ္လည္း အသက္ရွင္ေနေသာ အေကာင္မ်ားကို ဖမ္းဆီး တိုက္ခိုက္ျခင္းမျပဳ ဟု မေျပာႏိုင္ပါေခ်။
ယင္းတို႕သည္ ၁၂ ေပ ခန္႕ရွည္လ်ားၿပီး အုပ္စုဖြဲ႕ကာ ကူးခတ္သြားလာၾကသည္။ မယုံႏိုင္ေအာင္ ထက္ျမက္ေသာ သြားမ်ားရွိသည္။သန္မာေသာ အေပၚႏွင့္ ေအာက္ေမးရိုးမ်ားေပၚတြင္ အဆိုပါ သြားတန္းမ်ားရွိေနသည္။ သြားတို႕သည္ ၿမဲျမံခိုင္မာစြာ ရွိေနၾကၿပီးသားေကာင္၏ အသားမ်ားကို တစ္စစီျဖစ္ေအာင္ ကိုက္ျဖတ္ႏိုင္ၾကသည္။ယင္းတို႕၏ ေၾကာက္ မက္ဖြယ္ ဂုဏ္သတင္းက သားေကာင္ကို အငမ္းမရ စားေသာက္ေနၾကသည့္ပုံမ်ားက အစျပဳခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။၀မ္းပိုက္နီ သားစားငါးတို႕သည္ သားေကာင္ကို ၀န္းရံတိုက္ခိုက္ကာ မိနစ္အနည္းငယ္အတြင္း အရိုးထိေအာင္ ကိုက္ျဖတ္စားေသာက္ ၾကေပသည္။ 

ေသြးစုတ္ငါး(Vampire Fish)

ငါး၏ အမည္ကိုၾကားရသည္ကပင္ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ပင္။ယင္းတို႕သည္ အားျပင္းေသာ သားစားငါးမ်ိဳးျဖစ္ၿပီး ယင္းတို႕ခႏၶာကိုယ္တစ္၀က္မွ်ရွိေသာ ငါးမ်ားကို အငမ္းမရ အားပါးတရ စားႏိုင္ၾကသည္။ယင္းတို႕သည္ ၄ ေပခန္႕မွ်သာ ရွည္လ်ားၾကေသာ္လည္း သားစားငါးမ်ားကိုပင္ စားႏိုင္ၾကသည္။အဓိကအားျဖင့္ ၀မ္းပိုက္နီ သားစားငါးမ်ားကို စားသုံးၾက သည့္အတြက္ အဘယ္မွ် သန္စြမ္းထက္ျမက္ေသာ အရာမ်ားျဖင့္ အဘယ္မွ် ၾကမ္းၾကဳတ္ေနၾကသည္ကို စဥ္းစားဘြယ္ျဖစ္ ေပသည္။
ေသြးစုတ္ငါးတို႕၏ ေအာက္ေမးရိုးတြင္ ထြက္ေနေသာ ၆ လက္မစီရွည္သည့္ စြယ္ ႏွစ္ေခ်ာင္းရွိသည္။ထိုစြယ္မ်ား ျဖင့္ သားေကာင္ကို ထိုးလိုက္ရုံသာျဖစ္သည္။သူတို႕တြင္ ႀကီးမားေသာ ဆူးေတာင္မ်ားလည္းရွိသည္။ထူးဆန္းေသာ အခ်က္တစ္ခုမွာ ယင္းတို႕၏ အေပၚေမးရိုးတြင္အေပါက္မ်ားရွိေနျခင္းျဖစ္ၿပီး ယင္းေခါင္းေပါက္မ်ားသည္ ရန္သူက ယင္း တို႕ အားတိုက္ခိုက္ခ်ိန္တြင္ ခႏၶာကိုယ္အတြင္း ထိုးမသြင္းႏိုင္ရန္ ဟန္႕တားသကဲ့သို႕ျဖစ္ေနေပသည္။

ပါကူ လူသြားႏွင့္ငါး (Pacu)

ပါကူငါးတို႕သည္ အမ်ိဳးသမီးမ်ားထက္ အမ်ိဳးသားမ်ားအတြက္ပို၍ေၾကာက္ဖြယ္ျဖစ္သည္။သားစားငါးမ်ိဳးစိတ္တြင္ ႀကီးမားေသာ ငါးမ်ိဳးျဖစ္ၿပီးလူ႕သြားမ်ားႏွင့္ တူေသာ သြားမ်ားရွိသည္။ယင္းတို႕သည္ အသား၊အရြက္ ႏွစ္မ်ိဳးစား ငါးမ်ားျဖစ္ ၾကသည္။အသီးအႏွံမ်ား ႏွင့္ အေစ့အဆန္မ်ားကို စားၾကေသာ္လည္း အေမဇုန္တြင္ ယင္းတို႕စားရန္ မည္သည့္အသီး အဆန္မွ အပင္မွ ေၾကြမက်သျဖင့္ အခ်ိဳ႕ေသာ အမ်ိဳးသားမ်ား၏ ေျခသလုံးသားတို႕သည္ ပါကူငါးတို႕၏ စားစရာျဖစ္လာခဲ့ ေပသည္။ပါပါးနယူးဂီနီမွ မွတ္တမ္းမ်ားအရ ပါကူးကိုက္၍ ေသဆုံးသြားေသာ အမ်ိဳးသားတစ္ဦး၏ လိင္အဂၤ ါကို ကိုက္ျဖတ္ ထားေၾကာင္းေတြ႕ရွိရေပသည္။အစားအစာကို လူမ်ားသြားျဖင့္ၾကိတ္၀ါးကာ စားေသာက္ၾကသကဲ့သို႕သားေကာင္ကို လူႏွင့္တူစြာစားတတ္ၾကသည့္ ပါကူ သားစားမ်ိဳးတို႕သည္ ယခုအခါတြင္ အေမဇုန္တြင္သာမက ဥေရာပေရျပင္မ်ားသို႕ပင္ ေရာက္ရွိေနျပီ ျဖစ္ပါသည္။
သဘာ၀၏ ဆန္းၾကယ္မႈမ်ားသည္ လူသားမ်ားအတြက္ စိတ္၀င္စားဖြယ္ ၊ သုေတသနျပဳဖြယ္ခ်ည္း သာျဖစ္ေပ ရာ အေမဇုန္ျမစ္တြင္ ေနထိုင္က်က္စားေနၾကေသာ ေၾကာက္မက္ဖြယ္ေရသတၱ၀ါမ်ားသည္လည္းအထူးပင္ စိတ္၀င္စား စရာ ျဖစ္ေနသည္သာပင္။

ငါးမန္းရိုင္း(Bull Shark)

ေရငန္သမုဒၵရာအတြင္းေနထိုင္သည့္ ငါးမန္းရိုင္းမ်ားသည္ ေရခ်ိဳတြင္လည္း ေနထိုင္ႏိုင္ၾကသည္။ယင္းတို႕ကို အေမဇုန္မွ ကြာလွမ္းလွသည့္ ပီရူးႏိုင္ငံ၊အိကစ္တို အရပ္တြင္ ပင္လယ္မွ မိုင္၂၅၀၀ ကြာေ၀းေသာေနရာ၌ပင္ေတြ႕ရ ေပ သည္။ယင္းတို႕တြင္ ယင္းတို႕ေနထိုင္ရာ ေရျပင္မွ အငန္ဓာတ္ေျပာင္းလဲမႈကို သိစြမ္းေသာ ေက်ာက္ကပ္မ်ားရွိသည့္အျပင္ ထိုေျပာင္းလဲသြားေသာ အငန္ဓာတ္ႏွင့္ လိုက္ေလ်ာ ညီေထြျဖစ္ေအာင္လည္း ေနႏိုင္ၾကသည္။
ငါးမန္းရိုင္းမ်ားသည္ ၃.၃မီတာ( ၁၁ ေပ) ရွည္ျပီး အေလးခ်ိန္ ၃၁၂ ကီလိုဂရမ္(ေပါင္ ၆၉၀) ခန္႕ရွိသည္။အျခား ေသာ ငါးမန္းမ်ားကဲ့သို႕ပင္ ငါးမန္းရိုင္းမ်ားတြင္ ခၽြန္ထက္ေသာ ႀတိဂံပုံ သြားမ်ား အတန္းလိုက္ ပါရွိရုံသာမက ေတာင့္တင္း သန္မာေသာ ေမးရိုးမ်ားလည္းရွိေပသည္။အဆိုပါ ေမးရိုးမ်ားသည္ ေပါင္ ၁၃၀၀ ခန္႕ ေလးလံေသာ အရာမ်ားကိုပင္ ကိုက္ ႏိုင္စြမ္းရွိသျဖင့္ က်ားငါးမန္း၊ ငါးမန္းျဖဴမ်ားကဲ့သို႕ပင္ လူမ်ားကိုမၾကာခဏဆိုသကဲ့သို႕တိုက္ခိုက္တတ္ၾကသည္။ လူအမ်ား ရွိရာ ေရအနီးတြင္ ေနထိုင္ေလ့ရိွေသာေၾကာင့္ ငါးမန္းရိုင္းမ်ားကို ကမၻာေပၚတြင္ အႏၱရာယ္အႀကီးမားဆုံး ငါးမန္းမ်ားအျဖစ္ သတ္မွတ္ထားၾကသည္။